Kuroko no Basuke : Behind of that door (MuraMuro)

Title : Behind of that door

Pairing : Murasakibara Atsushi x Himuro Tatsuya

Rate : G

Fandom : Kuroko no Basuke

 

มืดไปหมด…

 

ราวกับจมลงมาในน้ำที่ลึกแสนลึก…

หายใจไม่ออก…

 

ที่สุดปลายทางนั้น…

ฉันร่วงหล่นลงไปบนพื้นเย็นเฉียบ

ด้านหน้าประตูบานหนึ่ง

 

ฉันมองรอบ ๆ ตัว หากแต่ไม่เห็นสิ่งใด…

ฉันเงี่ยหูฟัง แต่ไม่มีเสียงใดให้ได้ยิน…

ฉันอยู่ตามลำพัง

 

ณ วินาทีนั้น ฉันก็รู้ตัวถึงบางสิ่ง

 

ที่นี่คือ… ‘หน้าประตูแห่งโซน’

 

แล้วตัวฉันมาที่นี่ทำไมกัน…

ฉันได้แต่ถามตัวเอง ขณะเอื้อมมือไปทาบบนประตูบานนั้นแล้วออกแรงคล้ายจะผลัก

 

หากแต่มันไม่เขยื้อน

 

ฮะ ๆ …ก็น่าจะรู้ดีมาตั้งแต่แรกแล้ว

แล้วตัวฉันมาที่นี่ทำไมกัน…

เพื่อเอาชนะใครบางคนงั้นหรือ? หรือเพื่อยืนยันตัวตนของตัวเองว่ายังคงเป็น ‘พี่ชาย’ ของเด็กคนนั้นได้อยู่?

 

บ้าบอสิ้นดี!

 

ฉันออกแรงทุบประตูบานตรงหน้าอย่างบ้าคลั่ง ทำไมมันถึงไม่เคยเปิดต้อนรับฉัน! ทำไมมันต้องผลักไสฉัน!

 

“ฉันเริ่มเล่นบาสก่อนแท้ ๆ และรักบาสมากกว่าเป็นไหน ๆ! ทำไมถึงไม่ใช่ฉัน! แต่เป็นหมอนั่น!!”

 

ทำไม!!

 

มือของฉันทุบ…ทุบ…ทุบลงไปบนบานประตู ทุบลงไปจนหมดเรี่ยวแรง

อ่อนล้าจนต้องทรุดกายนั่งลง

น้ำใส ๆ ไหลอาบสองข้างแก้ม

 

ฉันมาทำบ้าอะไรที่นี่…ในที่ที่ฉันไม่อาจก้าวเข้าไปได้

 

คน ๆ นั้นที่ฉันเคยเฝ้ามอง…แผ่นหลังสูงใหญ่ที่ไม่อาจก้าวข้ามผ่านไปได้…

ไม่ว่าฉันจะวิ่งตามสักเท่าไหร่ ไม่ว่าฉันจะพยายามสักเพียงไหน

มือของฉันก็เอื้อมไปไม่ถึง

 

ไม่มีทางไล่ตามไปได้เลยอย่างนั้นหรือ?

 

เหตุใด…ภาพนั้นถึงได้มืดมัวลงขนาดนั้น

 

เป็นเพราะว่าตัวฉันอ่อนแอลง…หรือว่าพวกเขาห่างไกลออกไปเรื่อยจนไม่อาจมองเห็นกันแน่

 

ฉันได้แต่นั่งอยู่แบบนั้น ร้องไห้อย่างไร้จุดหมาย ร้องไห้ให้กับความอ่อนแอของตัวเอง

 

และร้องไห้ให้กับความริษยาในใจ

 

ฉันอิจฉา…ทั้ง ๆ ที่หมอนั่นมีพรสวรรค์ที่ฉันใฝ่หาขนาดนั้น แต่กลับทอดทิ้งการแข่งไปได้หน้าตาเฉย

ทั้ง ๆ ที่ถ้าพยายามอีกนิด โอกาสชนะก็จะเพิ่มมากขึ้นแล้วแท้ ๆ

เกลียด…เกลียด…เกลียด!

 

แต่ก็กลับยังคงชื่นชม—

 

ชื่นชมและหลงใหลในพรสวรรค์และความสามารถอันสูงค่าที่ตัวเองไม่อาจเอื้อมถึงนั้น

 

โง่เง่าซะไม่มี

โง่เง่าเสียจน…ที่ต้องมาตกอยู่ในสภาพแบบนี้ก็ไม่ได้แปลกอะไร

 

อา…หมดแรงแล้วล่ะ

 

ปาฏิหาริย์อะไรนั่น…ยังจะต้องคาดหวังอีกไหม?

ฉันได้แต่ยิ้มเยาะตัวเอง…ยิ้มเยาะให้กับความไร้พลัง ความเปราะบาง ความอ่อนหัด และความทุ่มเทของตัวเอง

 

ฉันรักบาสนะ…แต่ทำไมถึงเหนื่อยแบบนี้

 

ทำไมฉันต้องเกิดมาในยุคสมัยนี้และเจอกับพวกนายด้วย

ทำไมฉันจะต้องมาติดอยู่หน้าประตูบานนี้คนเดียวด้วย

 

ทำไม…

 

ทำไม…

 

ทำไม…

 

ทำไม…ฉันถึงชื่นชมพวกนายกันนะ

 

อา…ขอร้องล่ะ

 

ฉันเองก็อยากจะแข็งแกร่งให้มากกว่านี้…

ฉันเองก็อยากจะสู้กับหมอนั่นได้อย่างสูสี…

 

ได้โปรดเถอะ พระผู้เป็นเจ้า…

ช่วยให้ลูกเข้มแข็งมากขึ้นกว่านี้ด้วยเถอะ

 

“มุโระจิน?”

 

ฉันหยีตาเมื่อแสงสว่างสาดส่องมาจากตรงหน้า เมื่อแหงนมองก็พบกับเงาสีดำสูงใหญ่

เงาดำที่มีใบหน้าของคนที่ฉันคุ้นเคยดี

 

คน ๆ นั้นที่ฉันแสนชื่นชมยืนอยู่หน้าประตู ง้างเปิดมันเอาไว้และยื่นมือมาหาฉัน

ฉันที่ยังคงน้ำตาไหล ได้แต่เอื้อมมือออกไป

 

และคว้าจับมือนั้นไว้อย่างไม่ลังเล

 

.

.

.

 

“นั่นมันอะไรน่ะ?”

 

“หรือว่า…”

 

“ฮิมุโระ…เข้าโซนไปแล้วงั้นเหรอ!?”

 

.

.

.

 

อา…นี่สินะ

 

โซน

 

 

—

งานเก่าสมัยลงเอ็กซ์ทีน

จะเอาฟิคบาสมารวมแล้วค่ะ ฮาา